Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego
Jezus Chrystus urodził się 25 grudnia, dlatego, że 9 miesięcy wcześniej Maryja powiedziała Bogu „TAK”. Maryja zgodziła się zostać Matką Zbawiciela, w trudnej dla siebie sytuacji życiowej. W czwartek, 25 marca obchodzimy święto Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Dzień ten przypomina nam chrześcijanom o godności, jaką ma człowiek już od chwili poczęcia. Maryja powiedziała Bogu „TAK”, ale ile jest kobiet, młodych dziewcząt, które mówią Bogu „NIE”. Dlatego już po raz kolejny prosimy o podjęcie duchowej adopcji dziecka poczętego. Przez 9 miesięcy prośmy Jezusa za wstawiennictwem Jego Matki oraz Świętego Józefa o uratowanie życia poczętego i łaski dla rodziców. Jednoczmy się w modlitwie, która pozwala zrozumieć, szczególnie dzieciom, wartość ludzkiego życia. Zapraszamy do takiej formy modlitwy. Więcej informacji o podjęciu duchowej adopcji można uzyskać z folderów znajdujących się w kościele oraz z załącznika na parafialnej stronie internetowej. Zapraszamy także do odwiedzenia strony „Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Człowieka” http://www.pro-life.pl Deklaracje prosimy składać w 25 marca, na mszy świętej o godzinie 17:30. Tych, którzy jeszcze w tym roku nie zdecydują się, prosimy o modlitwę.
Rada Parafialna
Duchowa adopcja dziecka poczętego - czym jest?
- modlitwą w obronie poczętego dziecka,
- osobistym wypełnieniem Jasnogórskich Ślubów Narodu,
- pomocą dla osób cierpiących z powodu grzechu aborcji.
Modlitwa codzienna:
Panie Jezu – za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu - proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które ty sam mu przeznaczyłeś.
Amen.
Odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania:
1. Co to jest duchowa adopcja?
Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej dziesiątki różańca oraz modlitwy umieszczonej na odwrocie.
2. Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
Częsta spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post, walka z nałogami, dodatkowe modlitwy, pomoc potrzebującym.
3. Czy można podejmować duchową adopcję bez dodatkowych postanowień?
Tak.
4. Jak zrodziła się duchowa adopcja?
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce.
W 1987 roku została przeniesiona do Polski.
5. Jakie są owoce duchowej adopcji?
Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
6. Kto może podejmować duchową adopcję.
Każdy - osoby świeckie i konsekrowane w każdym wieku. Dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
7. Ile razy można podjąć duchową adopcję?
Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
8. Czy można adoptować więcej dzieci?
Duchowa adopcja dotyczy jednego dziecka.
9. Czy wiemy jakiej narodowości będzie dziecko?
Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
10. Skąd pewność, że Bóg wysłucha modlitwy?
Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże.
11. Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
12. Czy przerywa się duchową adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie. W wypadku krótkiej przerwy należy kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
13. Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby żyjące w związkach niesakramentalnych?
Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
14. Czy przyrzeczenia duchowej adopcji muszą być składane w formie uroczystej w kościele?
Jest to wskazane, ale można je złożyć także prywatnie.
15. Jak złożyć przyrzeczenia prywatnie?
Odczytać formułę przyrzeczenia i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców.
16. Jak krzewić modlitwę duchowej adopcji?
- pozyskać osoby zainteresowane
- uzyskać zgodę księdza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele,
- skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można uzyskać materiały i informacje oraz wszelką pomoc
Formuła przyrzeczenia duchowej adoracji
Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, ja........................................................... postanawiam mocno i przyrzekam, że od dzisiaj, w Uroczystość ZWIASTOWANIA PAŃSKIEGO biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Postanawiam:
- odmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego,
- codziennie odmówić jedną tajemnicę różańca
- moje dobrowolne postanowienia: Duchowa-Adopcja-Dziecka
Ruch Światło-Życie obejmuje ludzi różnego wieku i powołania. Cel i program Ruchu wyrażają najkrócej greckie słowa (światło) i (życie), wpisane w znak krzyża i formuła "Światło-Życie", oznaczająca jedność światła danego od Boga i życia, czyli świadectwo chrześcijańskiego życia. Sprawcą tej jedności - jak wierzymy - jest Duch Święty.
Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie pomaga małżonkom sakramentalnym czerpać z łaski i mocy sakramentu małżeństwa, uczy jak żyć tym sakramentem i celebrować go przez całe życie. Łączy on w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame, od którego przejął ideał duchowości małżeńskiej, czyli dążenia ku Bogu w jedności ze współmałżonkiem.
Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła jest realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami - darami. Są to codzienna modlitwa osobista połączona z lekturą Pisma Świętego, regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska jako wspólne stawanie przed Panem, codzienna modlitwa rodziny, jako wspólnoty zanurzonej w Bogu, comiesięczny dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia (systematyczna praca nad sobą), uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych kręgu (grupa 4-7 małżeństw), uczestnictwo przynajmniej raz w roku w rekolekcjach formacyjnych. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do Chrystusa (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary).
Domowy Kościół dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do:
- życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia,
- życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem,
- życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego,
- dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi,
- postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów.
Członkowie Oazy rodzin:
Gabriela i Piotr Batosik, Bernadeta i Andrzej Czech, Magda i Adam Neugebauer, Mariola i Marian Węglorz, Małgorzata i Edward Płomiński
